Za najbardziej udane zawsze uważałem te wiersze, które podczas pisania przekraczały moją wyobraźnię, kierowały się własną logiką i melodią, okazując się ostatecznie "mądrzejszymi" ode mnie. Do dziś mam wobec nich poczucie pewnej "obcości". Wydaje mi się, że w większym stopniu są dziełem żywiołu języka polskiego i chrześcijańskiego ducha, niż wytworami poetyckiego warsztatu. Większość spośród tych tekstów zamieściłem na początku książki. Niektórych, z uwagi na rozmiar lub ścisłą przynależność tematyczną, nie udało się jednak wyodrębnić z innych kontekstów. Stąd również w kolejnych działach znalazło się kilka "utworów najważniejszych". Mam tu na myśli zwłaszcza niektóre wiersze z tomu "De profundis", *** (To co nas dzieli...), "Do końca", "Podziemne motyle", a przede wszystkim cały poemat "Imago mundi". W książce nie brakuje ponadto liryków młodzieńczych ("Królowa Delft", "Hölderlin"), stricte religijnych ("Corpus Christi", "Oda chorej duszy"), opisujących kosmos najbliższej okolicy ("W Matarni", "W Matemblewie") czy znanych z podręczników szkolnych ("Łódź na głębinie").
Drogi Czytelniku! Jeśli znalazłeś inspirację w tomie "De profundis" i chciałbyś poszukać jej także w moich wcześniejszych wierszach, kup "Odę do śliwowicy"! A jeśli znasz większość mojej poezji, sięgnij po tę książkę choćby po to, by porównać własne upodobania z perspektywą autora. Dla mnie redagowanie tej książki było fascynującą podróżą w głąb własnego życia, które - jak życie każdego chrześcijanina - jest opowieścią pisaną przez Boga.
"Odę do śliwowicy i inne wiersze z lat 1992-2012" można kupić w księgarniach internetowych, m.in. bonito.pl, gandalf.com.pl, fabryka.pl, bookmaster.pl, poczytaj.pl.
Zainteresowanym polecam również książkę Joanny Lichockiej "Przebudzenie", do której dołączona jest płyta CD "Wojciech Wencel: Wiersze o Polsce (czyta autor)".